Dobór inwertera do instalacji fotowoltaicznej jest bardzo ważnym etapem projektowania systemów PV. Źle dobrany inwerter, nawet przy dobrych jakościowo panelach fotowoltaicznych, może znacząco obniżyć sprawność całej instalacji. Kluczowym parametrem w doborze inwertera jest jego moc po stronie prądu stałego. Zgodnie z ogólnie przyjętą zasadą moc instalacji fotowoltaicznej powinna wynosić od 85 do \( 118\% \) mocy inwertera. Wynika to z faktu, że rzeczywiste warunki pracy paneli fotowoltaicznych są różne od warunków laboratoryjnych, w których są badane (warunki STC: 1000 \( \frac{W}{m^{2}} \), 25°C, AM1.5). Instalacja fotowoltaiczna rzadko pracuje w warunkach swojej nominalnej mocy.
Dobór inwertera do instalacji fotowoltaicznej może odbywać się na jego doborze pod względem ilości regulatorów punktu mocy maksymalnej MPPT. W przypadku, kiedy instalacja fotowoltaiczna zbudowana jest z inwertera z jednym MPPT to punkt maksymalnej mocy MPPT będzie szukany dla wszystkich paneli jednocześnie. Ma to również miejsce, gdy panele tworzą kilka łańcuchów i są połączone oddzielnie do inwertera. Z tego względu ważne jest, aby każdy panel PV miał zbliżone warunki pracy i parametry. Natomiast instalacja fotowoltaiczna zbudowana z kilku szeregów łańcuchów o różnej liczbie paneli lub nierównomiernym oświetlaniu wymaga zastosowania inwertera o większej licznie MPPT. W takim przypadku każdy łańcuch paneli PV połączony do danego MPPT będzie odbierany przez inwerter, jako jeden oddzielny generator energii [1].
Dopasowanie inwertera przeprowadza się także na podstawie technologii, w jakiej zostały wyprodukowane panele zastosowane w instalacji fotowoltaicznej. W przypadku paneli monokrystalicznych, polikrystalicznych, cienkowarstwowych CIS/CIGS, a także mikromorficznych, w których warstwa przezroczystych tlenków przewodzących (TCO) jest oddzielona laminatem od szyby, możliwe jest zastosowanie zarówno inwerterów beztransformatorowych jak i transformatorowych. Inwertery transformatorowe galwanicznie izolowane są stosowane w przypadku instalacji wykonanej z paneli, w których warstwa TCO nie jest izolowana od szyby. Dotyczy to paneli wykonanych w technologii cienkowarstwowej CdTe i amorficznych, które wymagają uziemienia bieguna ujemnego [2]. Brak uziemienia może spowodować przepływ prądu do ramy panelu, co z kolei może powodować wytrącanie się jonów sodu ze szkła i jego matowienie. Dzięki zastosowaniu inwertera transformatorowego zapewniana jest separacja galwaniczna między stronami DC i AC systemu PV. W przypadku wystąpienia zwarcia po stronie DC prąd zwarcia nie płynie przez inwerter, co chroni go przed uszkodzeniem.